Η απάντηση μέσα στο κόμικ μας είναι η ωμή χειροδικία, είτε είναι μια απλή σφαλιάρα είτε ένα αντικείμενο (που πότε-πότε παραπέμπει στο εκάστοτε κλισέ) κατακέφαλα. Έτσι το κλισέ εξισώνεται, ας πούμε, με μια ηχηρή σφαλιάρα που σταματά τα πράγματα απ' το να προχωρήσουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Φυσικά, ανίκητο και άφθαρτο κι αυτό σαν την ωμή αψυχολόγητη βία, επιστρέφει σα να μην έχει συμβεί τίποτα (το παραπάνω παράδειγμα προσυπογράφει) κι έτσι πάμε σ' ένα κύκλο ο οποίος αποτελεί και τη φόρμα του κόμικ. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε που μπορεί να καταλήξει, αλλά αντιπροσωπεύει με πολύ σύντομο και κάφρικο τρόπο το πνεύμα του ίδιου του monkie και σκοπεύουμε, με τον Τάσο τον Ζαφειριάδη και τον Πέτρο τον Χριστούλια, να το αξιοποιήσουμε περισσότερο στο προσεχές μέλλον.
Αυτές τις ημέρες πάντως, κάτω απ' τις σχετικές δημοσιεύσεις του Τάσου στο comicart.gr ξεκίνησε μια κουβέντα μεταξύ κάποιων μελών του φόρουμ (γνωστών μας και άγνωστων) γύρω απ' το θέμα του SLAP! και τη βία του κλισέ/ατακας/κοινοτυπίας/λαϊκής σοφίας/αποφθέγματος κ.ο.κ. Δεν ξέρω πόσο θα συνεχιστεί (η κουβέντα, όπως και το κόμικ), αλλά μέχρι τώρα έχει ένα σχετικό ενδιαφέρον...
Διαβάστε την εδώ: http://www.comicart.gr/bb06/viewtopic.php?t=1767&postdays=0&postorder=asc&start=0&sid=1b9a2e63d834aeab5e5e33f052207c07
