Δεν ξέρω κατά πόσο είναι ελληνικό φαινόμενο, ούτε αν έχει συζητηθεί ποτέ σοβαρά το ενδεχόμενο ν' αλλάξει, αλλά αυτή η παρωδία με τα εκλογικά δικαιώματα και τις δημοτικές εκλογές πρέπει κάποτε να τελειώνει. Βλέπω και ακούω εδώ και λίγους μήνες, ανθρώπους να καταφέρονται με θέρμη εναντίον των δύο δημάρχων που έχουν καταγράψει αυτή την υπέροχη, παρασιτική έως και καταστροφική πορεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (αν κι ο ερωτικός κερδίζει αέρα τον δεντροκόφτη) και να βάζουν όλη την προσπάθεια και την ενέργειά τους στο ν' αποτραπεί η επανεκλογή των ίδιων ή των διαδόχων τους.
 |
| "Εκλογές φίλε... Τριημεράκι στο χωριό και στ' αρχίδια σου!" |
Και καλά κάνουν, με μία διαφορά. Έχω την εντύπωση ότι ένα πολύ σεβαστό ποσοστό αυτών των πολιτών δεν ψηφίζουν στους Δήμους στους οποίους ζουν και για τους οποίους επιζητούν την αλλαγή, εδώ και τώρα. Μπορεί να είμαι ένας λεπτολόγος μαλάκας που δε βλέπει πέρα απ' τη χρηστική αξία ενός αγνού εργάτη της αλλαγής, αλλά όλο αυτό δε μου φαίνεται και πολύ χρήσιμο για την έκβαση ενός αγώνα. Κι ειδικά ενός τόσο βραχυπρόθεσμου αγώνα σαν τις επερχόμενες Δημοτικές Εκλογές, όπου στα νούμερα θα φανεί αυτή η τρομερή ανακολουθία και στ' αποτελέσματα, η ματαιότητα του εκάστοτε αγώνα που διεξάγεται συνοδεία παρόμοιων ελληνικών ημίμετρων.
Νομίζω ότι το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει κάποιος είναι να μεταφέρει τα εκλογικά του δικαιώματα εκεί όπου κατοικεί και βιώνει την καθημερινότητά του ώστε, αντί να προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους που έχουν φέρει το Δήμο του σ' αυτήν την κατάσταση ν' αλλάξουν δρόμο στη ζωή, να μπορεί ο ίδιος να ψηφίσει για την αλλαγή. Οποιαδήποτε επιχειρήματα περί συναισθηματικών δεσμών, κομματικής αποκέντρωσης, τριήμερων στο χωριό κλπ είναι καθαρές πίπες και δεν αναιρούν το ότι ένας υποστηρικτής που δεν είναι και ψηφοφόρος, δε μετράει στο αποτέλεσμα.
Αλλά τώρα είναι μάλλον πολύ αργά. Το ξανασυζητάμε σε 4 χρόνια που θα απαιτούμε τις ίδιες ακριβώς αλλαγές.
The editor is puzzled
