Πιάστε τα γεφύρια;

Φίλος ρώτησε φίλο, που ξέρει απ' αυτά, τι να κάνει τα λεφτά του μέσα στην αβέβαιη κατάσταση που διανύουμε. Εκείνος του πρότεινε να τα ξοδέψει όλα όσο καλύτερα μπορεί γιατί όταν όλοι θα κοιμόμαστε κάτω απ' τις γέφυρες, ο καθένας θα αξίζει τόσο όσο οι ιστορίες που έχει να διηγηθεί.

Ενδιαφέρουσα προοπτική και ίσως θα έπρεπε να κάνουμε από τώρα μια βόλτα στις γέφυρες της πόλης ώστε να σταμπάρουμε τις καλές καβάντζες ενόψει μιας τέτοιας ζοφερής εξέλιξης. Χρειάζεται ένα επαρκές σκάουτινγκ, μια καλή προετοιμασία κι ένας βαθμός ετοιμότητας που θα σου δώσουν προβάδισμα στο πρώτο μεγάλο ντου. Πρέπει να ξέρεις τι θες και που θα το βρεις, κι αν αποτύχεις με την πρώτη, να έχεις και σχέδιο Β ώστε να μη μείνεις στην απ' έξω εν μέσω καταιγίδας και βρεθείς κουλουριασμένος μέσα στο σταντ κάποιου free-press που θα έχει ξεμείνει, μνημείο της πρότερης άθλιας αισθητικής μας σε μια εποχή που η αισθητική δεν θα μπορεί να σώσει πια τον κόσμο.

Και φυσικά να έχεις φροντίσει να έχεις μία τουλάχιστον καλή ιστορία να πεις για να μαγεύεις τα αποδεκατισμένα κι απελπισμένα πλήθη.





Θυμάμαι μια καλή ιστορία με εξωγήινους που είχε ακούσει μια φίλη απ' το τηλέφωνο, όταν δούλευε σε αντίστοιχο περιοδικό. Ήταν ενός τύπου που δήλωνε με απόλυτη σιγουριά ότι είχε έρθει σε απευθείας επαφή με εξωγήινα όντα τα οποία είχαν μία πραγματικά αντισυμβατική ατζέντα. Για να δώσω μια τυπική αρχή, υποθέτω ότι είδε την κλασική λάμψη μέσα στη νύχτα σε μέρος απόλυτα ερημικό. Εκεί, εμφανίστηκαν μπροστά του τα εν λόγω απόκοσμα όντα και του έδωσαν ένα σημαντικό χρηματικό ποσό. Στη γνήσια απορία του απάντησαν με χτύπημα στην πλάτη και την προτροπή: Πάρτα, να κάνεις τη ζωή σου...

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι κάποιοι, όλο και περισσότεροι πια, έχουν καλές ιστορίες να διηγηθούν χωρίς απαραίτητα να τις έχουν ζήσει. Αυτοί είναι που μας έβαλαν στο τούνελ, αυτοί θα μας οδηγήσουν και πάλι έξω απ' αυτό. Ζή-τώ!

The Editor sleeps under the Brooklyn Bridge.