Weekly mag crawl: Ο σκουπιδοφάγος της τέχνης

Friday, June 25, 2010

| |
Τι παίζει στο Prospect, στο Outlook India, στο Spiegel και άλλα ενδιαφέροντα θέματα από τα περιοδικά του κόσμου, έντυπα και online.


* * *


- Στο Prospect, ο Ben Lewis αφορίζει τη σύγχρονη τέχνη, αφού βρίσκει ότι ένα μεγάλο τμήμα της είναι απλώς κακό, αμήχανο, αυτοαναφορικό και ενδεικτικό μιας νέας παρακμής στην ιστορία της τέχνης. Με αφορμή την πρόσφατη έκθεση του Damien Hirst που λοιδωρήθηκε από πολλούς κριτικούς και μιας και τυχαίνει το μουσείο που τη φιλοξένησε να φιλοξενεί και μια πλούσια συλλογή έργων Ροκοκό, ο Lewis κάνει παραλληλισμούς ακόμη και με την γενικότερη κρίση του τότε που έφερε μια επανάσταση και το τέλος ενός πολιτικοοικονομικού συστήματος. Προς το παρόν, άλλωστε, μέσα στην αντίστοιχη σημερινή κρίση, η παραφουσκωμένη αγορά της τέχνης δεν έχει ακόμη δεχτεί τα πιο σοβαρά πλήγματα...




- Στο Outlook India, ο Pranay Sharma ανατρέχει σε πρόσφατες περιπτώσεις φονταμενταλιστών ισλαμιστών που επιχείρησαν να φέρουν εις πέρας τρομοκρατικές ενέργειες (επιτυχώς ή όχι) για να καταδείξει τη μεταφορά του προβλήματος στα σπλάχνα του Δυτικού κόσμου, αφού πλέον, λίκνο τρομοκρατών είναι οι μεσαίες κι ανώτερες οικονομικές τάξεις. Άνθρωποι με πτυχία από Δυτικά Πανεπιστήμια και μαθημένοι στον Δυτικό τρόπο ζωής, αυτομολούν και γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως, ώστε να διαλύσουν το σύστημα από μέσα. Καθόλου παράξενο φαινόμενο, αφού το ίδιο παρατηρείται και στις Δυτικού τύπου εκφάνσεις της αντιεξουσιαστικής πολιτικής κουλτούρας. Μου θυμίζει εκείνο που είπε κάποιος κοινωνιολόγος για να περιγράψει συντόμως την πολιτική άποψη στην καρδιά του Πανκ: "(Το Πανκ, ως κίνημα) δημιουργήθηκε από παιδιά που ήταν μέσα στο σύστημα και ήθελαν να βγουν έξω απ' αυτό...". Μόνο που δε ρώτησαν ποτέ εκείνους που ήταν έξω αν ήθελαν να παραμείνουν έξω.

- Η Suzanne Menghraj διδάσκει δημιουργική γραφή στο New York University. Σε συνεργασία με το περιοδικο Guernica θα δημοσιεύσει 6 κείμενά της, δείγματα προφανώς της δικής εκδοχής του καλού γραψίματος. Απ' τα πρώτα 3 τα 2 (Twin Peeks, Calypso Awakenings) είναι πραγματικά υπέροχα, ατμοσφαιρικά, με προσωπική χροιά και λεπτή ειρωνεία. Το 3ο είναι μια μετάφραση της εισαγωγής του βιβλίου Comment améliorer les oeuvres ratées του Pierre Bayard, που φέρει τον τίτλο Hélas!, δηλαδή Alas! ή σε μια εναλλακτική εκδοχή της Menghraj: Wow. That Sucked.

- Για το γράψιμο μιλά κι ο συγγραφέας Geoff Dyer (monkie #12) σ' ένα άρθρο του στον Guardian. Συγκεκριμένα, περιγράφει με παραδείγματα από πρόσφατα βιβλία δημοσιογράφων που βασίζονται στις εμπειρίες τους ως ανταποκριτές ή ενσωματωμένοι σε μονάδες του αμερικανικού στρατού, το πώς ο δημοσιογραφικός λόγος έχει εξελιχθεί ώστε να περιγράφει χαρακτήρες αληθινούς ακόμη καλύτερα και πιο πολυεπίπεδα απ' τη λογοτεχνία. Αναφέρεται μάλιστα και στο Generation Kill του Evan Wright, που τυχαίνει να έχω διαβάσει τα υπέροχα άρθρα (Parts 1, 2, 3) απ' τα οποία προέκυψε το βιβλίο και να έχω δει την απολαυστική μίνι-σειρά που προέκυψε με τη σειρά της απ' αυτό.

- Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Bidoun, απ' τη Μέση Ανατολή, ο Alexander Provan περιγράφει την τάση που αναπτύσσεται μέσα στον Ισλαμικό κόσμο υπέρ της εν δυνάμει επικράτησης επί του Δυτικού Καπιταλισμού, "όχι στο πεδίο των μαχών αλλά σ' εκείνο της ελεύθερης αγοράς". Στο ίδιο του δηλαδή το γήπεδο και με όπλο τις οικονομικές πρακτικές που είχαν υποδειχθεί στους πιστούς απ' τον ίδιο τον Προφήτη Μωάμεθ. Ενδιαφέρουσα ματιά σ' έναν κόσμο που τον γνωρίζουμε μόνο με όρους τρομολαγνείας και τρομοκρατίας.




- Στο eXileD-online, ο Yasha Levine επιστρέφει μετά από καιρό στις ανταποκρίσεις του απ' την πόλη της Victorville στην Καλιφόρνια, όπου ζει με το τροχόσπιτό του παρακολουθώντας μια πολίχνη (που ήταν ουσιαστικά ένα προάστιο για φτωχούς) να πέφτει σε απόλυτη παρακμή, σταθερά μετά απ' το κτηματομεσιτικό κραχ προ διετίας (εδώ το άρθρο που τα ξεκίνησε όλα). Περιγραφές με κυνισμό, χιούμορ και πολιτικό σχόλιο απ' τον πιο χοτ Gonzo γραφιά του eXileD.

- Στο Spiegel, στην αγγλική έκδοση του site, ο Jörg Kramer σκιαγραφεί τον πρόεδρο της FIFA Sepp Blatter με καχυποψία και σκεπτικισμό για το κατά πόσο ενδιαφέρεται να βοηθήσει απ' τη θέση του όλους τους αναξιοπαθούντες της γης ή απλώς να προωθήσει τον εαυτό του ως υπερφιλάνθρωπο του αθλητικού κόσμου και άγγελο της ειρήνης. Καθόλου δύσκολη απάντηση νομίζω...


Καλή βόλτα!