Είχα δουλέψει σαν ταχυδρόμος κάποτε. Ξέρετε ποια είναι η μαλακία με το ταχυδρομείο; Τα γράμματα κι οι λογαριασμοί δε σταματούν ποτέ να έρχονται. Κι αν σταματήσεις εσύ να τα μοιράζεις για λίγο χάνεις τη μπάλα και πριν το καταλάβεις μαζεύονται τόσα πολλά που είναι αδύνατο να καθαρίσεις χωρίς να τρελαθείς. Όπως ο Βέγγος σ' εκείνη την ταινία που, για μία σκηνή, έκανε τον τύπο που πιάνει τις παγοκολώνες όπως έρχονται από έναν σωλήνα. Μόλις του 'φυγε η πρώτη ήταν αδύνατο να συνεχίσει χωρίς να τα κάνει σκατά.
Μιας και είπα σκατά... Κάτι τέτοιο πρέπει να συμβαίνει και με τους τύπους στο ζωολογικό κήπο που καθαρίζουν τα σκατά στο κλουβί με τους ιπποπόταμους. Είχα δει κάποιον να το κάνει κάποτε. Είναι η μόνη αξιόλογη ανάμνησή μου από ζωολογικό κήπο. Γίνεται μ' ένα τεράστιο φτυάρι κι ένα καρότσι. Και πρέπει να γίνει. Γιατί, όπως τα γράμματα κι οι παγοκολώνες, έτσι και τα σκατά των ιπποπόταμων δε σταματούν ποτέ να έρχονται. Και το πρόβλημα δεν είναι τα σκατά, αλλά οι ιπποπόταμοι. Όσο υπάρχουν τόσο θα χέζουν και τόσο θα χρειάζεται ο τύπος με το φτυάρι και το καρότσι για να μη γίνουν τα σκατά βουνό. Αλλά για να μη χέζουν οι ιπποπόταμοι πρέπει να αφανιστούν. Κάτι που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Άλλωστε και να γίνει, υπάρχουν και τα σκατά που χέζουν οι ελέφαντες. Κι έτσι ο τύπος που τα μαζεύει θα έχει πάντα δουλειά και ιστορίες με σκατά να λέει στους φίλους του που δε θα έκαναν ποτέ τη σκατοδουλειά του.Λουκάς Τσουκνίδας
(photo via www.arch.cam.ac.uk)
