Του συνεργάτη μας στη Θεσσαλονίκη Αγαπητού Ηγέτη Κιμ Γιονγκ-ιλ, σινεφίλ και δικτάτορα.Κάποιοι δεν πιστεύουν ότι έχω επιστρέψει ντούρος. Από σήμερα θα βάζω και φωτογραφίες για τους άπιστους. Ήταν μια πολύ κουραστική μέρα. Είχε πορεία για την επέτειο απ' την πτώση της ελληνικής αμερικανόφιλης δικτατορίας. Έψαξα το μπλοκ των κιμιλσουνγκιστών για να ηγηθώ της παρουσίας τους αλλά δεν υπήρχε. Φαίνεται ότι έχουν αφομοιωθεί απ' τους σταλινικούς κι έτσι αναγκάστηκα να περπατήσω μαζί τους. Προσπαθούσα να είμαι ένα βήμα μπροστά. Ο πατέρας θα στριφογυρίζει στον τάφο του. Το πρωί μετά το χτεσινό πάρτι ξύπνησα νωρίς για να δω την ωραία αμερικάνα στη διάλεξή της. Εκτός από βυζιά έχει και μυαλό. Κι αγαπάει τον ομπάμα. Πρωτότυπο. Τέλος πάντων. Μου αρέσουν οι γυναίκες με προσωπικότητα. Γίνονται σπουδαίες ερωμένες. Πιο αργά την είδα να χαζεύει με την πορεία. Φονιάδες-των-λαών, αμε-ρι-κάνοι! Είδα μια γιαπωνέζικη ταινία όπου μερικοί εύθικτοι γείτονες έκαναν τάι-τσι στην παραλία. Αν δουν τι πρωινή γυμναστική κάνει ο λαός μας για να κρατά ψηλά το φρόνημά του θα κλάσουν πάνω τους. Και το αμερικάνικο καταθλιπτικό οικογενειακό δράμα δεν πήγαινε πίσω. Ούτε μπροστά. Στο τέλος όλοι είχαμε καταλάβει το λόγο που στην αρχή αυτοκτονεί ο μαύρος. Η δική μου ταινία θα έσκιζε αν την έστελνα. Πήγα στην εγκατάσταση του γκαλέτα για μπισκότο. Μια κυρία μου εξήγησε τι είναι το εκκρεμές του φουκό και μου έκανε ανάλυση του έργου τέχνης. Ναι αλλά που είναι η χρηστικότητά του, την ρώτησα. Κοίταξε το ρολόι της κι έφυγε. Δεν έχω πια όρεξη να γλεντήσω. Πάω για ύπνο.
