των Λουκά Τσουκνίδα και Κωστή Αλεξανδρόπουλου
(απ' το monkie #01)
Εικόνες: Γιώργος Τσιούκης
Στον κόσμο των εξομοιωτών, των εξελιγμένων αυτών παιχνιδιών όπου κάποιος αναλαμβάνει ρόλους πολύπλοκους, αντίστοιχους με την πραγματική ζωή, ένας άριστος gamer δεν απέχει από έναν περιζήτητο ειδικό, χειριστή, μηχανικό, επιχειρηματία, μάνατζερ ή ακόμα και πολιτικό. Και όπως εκείνοι, μιλάει με τους όμοιούς του σε μια δική τους γλώσσα:
- Πήρα τον Τσιτουρίδη. Εσένα σου βγήκε στο προηγούμενο;
- Μπα! Παλτό περιωπής. Τρεις φορές μ’ έβγαλε κάρτα στα κανάλια. Καλά που είχα τσιμπήσει τον Κάμπελ για «Τύπου» και μου τα μπάλωνε.
Καμένοι; Ναι, με το παιχνίδι που κερδίζει αργά αργά έδαφος στην ευρωπαϊκή αγορά, που δεν είναι άλλο από το Politics Manager. Μια ελληνικής κατασκευής πλατφόρμα εξομοίωσης της πολιτικής ζωής και των διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα για να φτάσει κάποιος να κυβερνήσει τον τόπο του. Το Monkie πρώτο απ’ όλους, τεστάρει και σας παρουσιάζει τη νέα έκδοση του παιχνιδιού μαζί με την πρώτη συνέντευξη που δίνουν ποτέ οι εμπνευστές και δημιουργοί του.
Το παιχνίδι
Τόπο στα νιάτα
Όντας νέος και φιλόδοξος πολιτικός, με όραμα και προτάσεις για την καλυτέρευση της ζωής των συμπολιτών σου, το Politics Manager σου προσφέρει τρεις αρχικές επιλογές. Μπορείς να συνταχθείς με ένα ήδη υπάρχον κόμμα και να χαράξεις την πορεία σου σε πιο σίγουρους δρόμους, να ιδρύσεις δικό σου και να μπεις σφήνα στους δεινόσαυρους ή να κατέβεις ανεξάρτητος και μάθεις τι εστί βερίκοκο με το δύσκολο τρόπο. Η επιλογή της χώρας στης οποίας τις εκλογές θα συμμετέχεις, γίνεται από εκείνες της Ευρώπης συν το Ισραήλ και την γείτονα Τουρκία. Η δυσκολία φυσικά έγκειται στο κατά τόπους εκλογικό σύστημα ή τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας. Το καλύτερο είναι να ξεκινήσεις με τη δικιά σου που γνωρίζεις και τι παίζεται. Ή έτσι νομίζεις.
Αμέσως μετά πρέπει να επιλέξεις το είδος της εκλογικής αναμέτρησης στην οποία θα κατέβεις. Αν θες, μπορείς να ανέλθεις σιγά σιγά στην πολιτική ζωή του τόπου και να δοκιμαστείς στην τοπική αυτοδιοίκηση πριν διεκδικήσεις ανώτερα αξιώματα. Οι εθνικές εκλογές είναι για όσους πιστεύουν ότι έχουν το βουλευτιλίκι στο αίμα τους, ενώ οι ευρωπαϊστές θα μπορέσουν να συμμετέχουν στις εκλογές του ευρωκοινοβουλίου —μέσω των αντίστοιχων χωρών φυσικά— και να ακολουθήσουν το ευρωπαϊκό τους όνειρο.
Ξεκινώντας ως ανεξάρτητος ή ιδρυτής νέου κόμματος μπορείς επίσης να επιλέξεις και την πολιτική κατεύθυνση της οποίας θα είσαι εκφραστής ή να το αφήσεις φλου και να τη διαμορφώσεις στην πορεία. Όπου φυσήξει ο άνεμος δηλαδή.
Πάλης ξεκίνημα
Με το που πας να μπεις στο κυρίως παιχνίδι, σε περιμένει ένας κατάλογος με τα υπάρχοντά σου ως ψάρακας πολιτευτής: Ένα πρώτο μπάτζετ ανάλογα με το αν είσαι μόνος ή μέλος κόμματος. Ένα βιβλίο με στομφώδη τίτλο, ως εγχειρίδιο ανάλογα με την πολιτική κατεύθυνση (Ηγεμόνας, Λεβιάθαν, Πολιτεία, Κεφάλαιο, Politics for Dummies κλπ). Τα κλειδιά του γραφείου σου. Μια αποδελτίωση τίτλων και άρθρων ως ενημέρωση για την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση. Ένας κατάλογος με πιθανούς πολιτικούς, διανοούμενους, επιστήμονες, καλλιτέχνες κι επιχειρηματίες που μπορείς αρχικά να στρατολογήσεις στην περίπτωση που έχεις να στελεχώσεις κόμμα.
Η δεξαμενή είναι αρκετά μεγάλη αφού το παιχνίδι πρωτοτυπεί και επιτρέπει τη συμμετοχή πολιτικών απ’ όλες τις χώρες σε ένα σύστημα τύπου Bossman. Μπορείς λοιπόν να φτιάξεις κόμμα με πολιτικούς διαφόρων εθνικοτήτων, κάτι που είναι πιο δύσκολο απ’ ότι ακούγεται αφού η πολιτική ταυτότητα ενός κόμματος δεν μπορεί να είναι άλλ’ αντ’ άλλων. Πρέπει λοιπόν να ξέρεις πολύ καλά ονόματα και πράγματα και να μελετήσεις τα προφίλ και τα χαρακτηριστικά των υποψήφιων πολιτευτών σου.
Πριν πιάσουμε στα χέρια μας την έκδοση του 2008, φήμες έφτασαν στ’ αυτιά μας ότι στη λίστα περιλαμβάνεται πλέον και χυμώδης γραμματέας με γνώσεις στενογραφίας κλπ. Τζίφος! Ήταν μια φήμη που εθεάθη σ’ ένα φόρουμ εξαρτημένων και γιγαντώθηκε. Καλή ιδέα για το μέλλον.
Νέοι αγώνες
Τα ζοριλίκια ξεκινούν με τη μία καθώς μπαίνεις φουριόζος στον αγώνα της προεκλογικής περιόδου. Η παρουσία σου ανακοινώνεται άμεσα κι αρχίζει η πιο δύσκολη αγγαρεία για έναν πολιτικό. Υπάρχουν τρέχοντα θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη κι εσύ ως νέο πολιτικό πρόσωπο καλείσαι να πάρεις θέση. Να εκτεθείς δηλαδή και να ρισκάρεις να μάθει ο κόσμος πόσο άσχετος είσαι. Μη μασάς όμως. Το «Politics Manager» έχει φροντίσει να μη σε αποθαρρύνει από τα πρώτα σου λεπτά στο κουρμπέτι και μια σειρά απαντήσεων σε ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών (εικόνα) θ’ αποτελέσουν τις παρθενικές σου προγραμματικές δηλώσεις. Αν και οι απαντήσεις φαίνονται εύκολες θέλει προσοχή, αφού θα πρέπει να είσαι συνεπής αργότερα αν δε θες να σε πάρουν χαμπάρι. Για να διασκεδάσεις υπάρχουν κι επιλογές που θα σε κάνουν να φαίνεσαι σαν τον Λεβέντη. Αλλά μετά θα παίζεις μόνο για το θέαμα.
Ανάλογα με το μπάτζετ που διαθέτεις, οργανώνεις την προεκλογική σου εκστρατεία μέσα από μια σειρά επιλογών για ομιλίες, συγκεντρώσεις, επισκέψεις σε κοινωφελή ιδρύματα, λαϊκές αγορές, νεανικά καφενεία κλπ. Παράλληλα προσπαθείς να μεγαλώσεις το κομπόδεμά σου είτε με θεμιτά είτε με αθέμιτα μέσα, με το ανάλογο πάντα ρίσκο ότι η επιλογή σου μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ αργότερα, ακόμα κι αν κάνεις κυβέρνηση ή είσαι μέλος αυτής.
Η ενημέρωσή σου γίνεται από τακτικά αλλά κι έκτακτα δελτία ειδήσεων, που μιλούν για την κατάσταση στη χώρα και τονίζουν τις πιο σημαντικές εξελίξεις. Μη σνομπάρεις ούτε στιγμή γιατί δήθεν οι ειδήσεις λένε ψέματα. Αυτά τα ψέματα θα είναι πλέον η πραγματικότητά σου κι εκεί πάνω θα χτίσεις άποψη και όνομα.
Ο πραγματικά δύσκολος στόχος είναι ν’ ανεβάσεις το κύρος και τη δημοτικότητά σου και να κληθείς σε κάποιο ντιμπέιτ ή τηλεοπτικό τραπέζι με τους πιο μεγάλους παίκτες. Τότε θα μπορείς να πεις ότι παίζεις παιχνίδι κι ότι αξίζει να πατήσεις «save game» όταν η μαμά σε φωνάξει για το μπιφτέκι με τις τηγανητές πατάτες.
Οδηγοί της ελπίδας
Παίρνοντας ως παράδειγμα τις εθνικές εκλογές η εξέλιξη του παιχνιδιού μπορεί να σε φέρει αντιμέτωπο με τις εξής καταστάσεις. Αν χάσεις τις εκλογές με ένα κόμμα που είναι ήδη στη βουλή, μπορείς είτε να τα παρατήσεις είτε να συνεχίσεις στις επόμενες,
με ίδια σύνθεση αλλά νέα δεδομένα για την κατάσταση της χώρας και να αξιοποιήσεις έτσι την εμπειρία σου. Αν έχεις νεοσύστατο κόμμα ή κατεβαίνεις σόλο πρέπει να μπεις στη βουλή για να συνεχίσεις στις επόμενες εκλογές με νέο μπάτζετ και διάθεση αλλιώς είσαι πάλι εκεί απ’ όπου ξεκίνησες.
Σε περίπτωση που σχηματίσεις κυβέρνηση ή συμμετέχεις ως βουλευτής σε κάποια κυβέρνηση συνεργασίας ξεκινάει το μεγάλο μανίκι που λέγεται διαχείριση του κράτους. Σε μηνιαία διάταξη θα καλείσαι να πάρεις αποφάσεις και να κριθείς για τη δουλειά σου είτε στον τομέα σου είτε σε όλους μαζί αν είσαι ο πρωθυπουργός. Οι έκτακτες εξελίξεις εκτός διατάξεως, θα σου κάνουν τη ζωή πολύπλοκη και θα δοκιμάσουν τις αντοχές σου στο τιμόνι.
Υπάρχει μια περίπτωση που χάνεις τελείως μπαίνοντας στο παλμαρέ των αποτυχημένων και είναι όταν τα κάνεις τόσο μούσκεμα που να προκαλέσεις πραξικόπημα. Τότε, ανάλογα με τον πρότερο πολιτικό βίο σου, είτε εκτελείσαι είτε αυτοεξορίζεσαι σε κάποιο νησί της Καραϊβικής, αφού το Παρίσι είναι πια πολύ θορυβώδες και κομφορμιστικό.
Η Συνέντευξη
Με όραμα και δημιουργία
Τα μυαλά πίσω από αυτό το εικονικό πολιτικό όργιο είναι δυο σαρανταπεντάρηδες. Δυο πολύπειροι άνδρες που πέρασαν από τις τεχνοκρατικές σπουδές σε Ελλάδα και εξωτερικό κι απ’ τους προοδευτικούς πολιτικούς χώρους και τα κινήματα, στον κόσμο των επιχειρήσεων και τη μαγεία της πληροφορικής.
Ο Λουκάς Τσουκνίδας συνάντησε τον Κωστή Αλεξανδρόπουλο στο πολυτεχνείο σε ημέρες γενικότερων αναταραχών και αμέσως έδεσαν σε ιδέες και νοοτροπία. Έγιναν φίλοι και συνοδοιπόροι. Ήταν μια εποχή που δεν υπήρχε περίπτωση να μαλώσεις για γκόμενες αφού το σεξ θεωρούνταν προϋπόθεση για την επανάσταση και λάβαινε χώρα με ικανή συχνότητα. Η φιλία τους δυνάμωσε μέσα από τις πολιτικές ζυμώσεις των ρομαντικών κι ανέμελων, κατά κάποιον τρόπο, εκείνων καιρών.
Οι δυο τους έμπλεξαν με όλο το φάσμα του αριστερού πολιτικού χώρου πριν βγουν στο εξωτερικό για περαιτέρω σπουδές κι εμπειρίες. Ο ένας στη βασανισμένη από τον πόλεμο αρχών και τρομοκρατίας Ιταλία κι ο άλλος σε Γερμανία και Αμερική. Με ανανεωμένη αντίληψη για τον κόσμο και τις δυνάμεις που κινούν την ιστορία, συναντήθηκαν ξανά στην πατρίδα τους, πολιτεύτηκαν, καταπιάστηκαν ως πρωτοπόροι με τις νέες τεχνολογίες, έγιναν επιχειρηματίες αλλά παρέμειναν οραματιστές. Για του λόγου το αληθές, έδωσαν και την πρώτη τους συνέντευξη ως δημιουργοί του «Politics Manager».
Monkie: Πότε και πως ξεκίνησε η περιπέτεια που λέγεται politics manager;
Κωστής Αλεξανδρόπουλος: Η σύλληψη υπήρξε πολύ πριν την υλοποίηση, από τότε που ήμασταν συμφοιτητές στο πολυτεχνείο κι έχει άμεση σχέση με τις πολιτικές μας ανησυχίες. Για τη γενιά μας άλλωστε, η πολιτική αποτελούσε μέρος της καθημερινότητας. Υπήρχε το πάθος για συμμετοχή στα κοινά, η ανάγκη για πάλη στη δημόσια σφαίρα και η άσβεστη ελπίδα για την αλλαγή.
Λουκάς Τσουκνίδας: Όταν αργότερα συναντηθήκαμε, στην Ελλάδα του Αντρέα Παπανδρέου ως θαυμαστές και οι δυο του σπουδαίου αυτού πολιτικού, το παλιό μας πάθος για λαϊκούς αγώνες άναψε ξανά. Ενώσαμε λοιπόν τις δυνάμεις μας με τον προοδευτικό χώρο και ριχτήκαμε στο πεδίο της εγχώριας πολιτικής μάχης.
Κ.Α.: Εγώ ερχόμουνα από σπουδές πάνω στην αρχιτεκτονική και την πολεοδομία στην Ιταλία, σε μια έντονα πολιτικοποιημένη περίοδο για τη γειτονική χώρα. Ο Λουκάς πάλι, είχε τη διορατικότητα ν’ ασχοληθεί με τη νέα κι ανερχόμενη επιστήμη της πληροφορικής σε πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Αμερικής.
Monkie: Και η ιδέα του συγκεκριμένου παιχνιδιού;
Λ.Τ.: Χαίρομαι που χρησιμοποιείς τη λέξη ιδέα, γιατί το politics manager είναι για μας κάτι παραπάνω από παιχνίδι. Ήδη απ’ τις αρχές του ’90, είχαμε ιδρύσει από κοινού μια εταιρεία, με σκοπό την ανάπτυξη εφαρμογών πολιτικού γραφείου, ένα είδος project management δηλαδή για προεκλογικές εκστρατείες, δημόσιες σχέσεις και άλλες δραστηριότητες που χρειάζονται ταξινόμηση και ιεράρχηση. Ένας πολιτικός έχει πάρα πολλά να κάνει ακόμα και σε «νεκρές» περιόδους και μια τέτοια εφαρμογή θα του έλυνε τα χέρια και θα του εξοικονομούσε χρόνο, που θα μπορούσε ν’ αφιερωθεί στην οικογένειά ή την χαλάρωσή του.
Κ.Α.: Καθώς ασχολούμασταν όμως με όλα αυτά, βλέπαμε γύρω μας την σταδιακή απαξίωση του πολιτικού κόσμου και την εξέλιξη της πολιτικής σ’ ένα είδος επαγγελματικής εξειδίκευσης. Ήταν προφανές για τον ουδέτερο παρατηρητή —και ως επαγγελματίες έπρεπε να είμαστε τέτοιοι— πως αργά ή γρήγορα ο κόσμος θα διάλεγε ν’ απέχει από αυτή την κατάσταση ως ενεργό μέλος, να πάρει ρόλο παθητικό ή πελατειακό όπως κι έγινε. Ο πολίτης δεν ήταν πια εξοικειωμένος με θεμελιώδεις όρους πολιτικής, οικονομίας, δημόσιας διοίκησης κλπ.
Οι νέες γενιές, από τις τελευταίες μέρες του Atari και της Amiga ακόμα, ήταν πλέον συνειδητοποιημένοι gamers. Όχι θαμώνες των ουφάδικων όπως εμείς, αλλά μύστες παιχνιδιών πολύπλοκων, εξομοίωσης ή διαδικτυακών, με απαιτήσεις σε χρόνο και εξειδίκευση. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν ήταν και δεν είναι πλέον θέμα συγχρονισμού ματιών-χεριών αλλά πολύ περισσότερων παραμέτρων, που κάνουν τον καλό παίκτη κάτι παραπάνω από παθητικό δέκτη μιας μορφής ψυχαγωγίας, τον καθιστούν ικανό γνώστη και κριτή καταστάσεων έστω και σε εικονική μορφή άνευ ουσιαστικού ρίσκου.
Λ.Τ.: Αντιληφθήκαμε ότι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το νέου τύπου εκπαιδευτικό πεδίο, ως όχημα για μια εκ νέου γνωριμία των πολιτών με την πολιτική. Να συμβάλλουμε δηλαδή στη δημιουργία πολιτικών όντων από εκεί ακριβώς όπου φαίνεται ν’ αποσύρονται.
Ο Έλληνας λέει στα καφενεία χαριτολογώντας: «Ρε, κάνε με μια μέρα πρωθυπουργό και θα δεις…» Τώρα πια μπορεί να γίνει, όπως έγινε προπονητής με το football manager, που αποτέλεσε και πρότυπο για εμάς, πριν βάλουμε μπρος το δικό μας εξομοιωτή της πολιτικής ζωής.
Monkie: Πόσο δύσκολο ήταν να στήσετε τη βάση δεδομένων σας και πως έγινε ο σχεδιασμός αυτού του παιχνιδιού;
Κ.Α.: Ήταν σχετικά εύκολο για εμάς. Η δομή του βασίστηκε σ’ εκείνη του footbal manager με όσες αντιστοιχίες ήταν εφικτές. Τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ τ’ αντλήσαμε από τη δεξαμενή της μακροχρόνιας εμπειρίας μας στην ελληνική αλλά και ευρωπαϊκή πολιτική ζωή. Μην ξεχνάς, ότι είχαμε κι εμείς πολιτευτεί κάποτε στο πλευρό των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου.
Λ.Τ.: Η βάση δεδομένων έγινε με την πολύτιμη βοήθεια των ανθρώπων που γνωρίσαμε στην πορεία μας δίπλα στα κινήματα και τις πολιτικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου. Άνθρωποι που είτε παραμένουν ενεργοί στην πολιτική ζωή των χωρών τους είτε είναι πετυχημένοι επιχειρηματίες και μας στήριξαν στη δύσκολη πορεία προς την επίτευξη του οράματός μας.
Monkie: Έχετε κατηγορηθεί ότι μεροληπτείτε υπέρ πολιτικών χώρων αλλά και προσώπων (σε αξιολόγηση και απόδοση) και ότι επηρεάζεστε αντίστοιχα από διάφορες πολιτικές πιέσεις. Σας λένε με λίγα λόγια διαπλεκόμενους. Είστε;
Κ.Α.: Νομίζω είναι προφανές, ότι η επιτυχία του παιχνιδιού και η συμμετοχή του κόσμου στο εικονικό πολιτικό παιχνίδι, η οποία πυροδοτεί και τη συμμετοχή στο πραγματικό με νέους όρους, έχει ενοχλήσει πολλούς που δρούσαν μέχρι σήμερα ανεξέλεγκτα πατώντας στην άγνοια του πολίτη. Είναι κάτι σαν τη δημοσιοποίηση των μυστικών αρχείων ενός ιερατείου που μέχρι τότε ελεγχόταν από μια συγκεκριμένη κάστα ανθρώπων, εν προκειμένω των επαγγελματιών πολιτικών.
Λ.Τ.: Όσα ακούγονται ανήκουν στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας και τ’ αγνοούμε. Ανήκαμε άλλωστε πάντα σε διωκόμενους πολιτικούς χώρους και δε μάθαμε στην επανάπαυση ούτε στιγμή.
Monkie: Συνοψίζοντας, θεωρείτε ότι το όραμά σας (το κοινωνικό κι όχι το οικονομικό) έχει επιτευχθεί και ποια είναι η συνέχεια;
Κ.Α.: Ναι, θεωρούμε ότι μέσα απ’ τον εξομοιωτή μας, οι νέες γενιές αποκτούν τη χαμένη τους πολιτική συνείδηση και το αντίστοιχο αισθητήριο κι αυτό φαίνεται από την εκ νέου άνθηση των κινημάτων και των συλλογικοτήτων. Είναι και πάλι εδώ, κι αντιστέκονται στους καινούργιους εχθρούς, οι οποίοι γεννιούνται ή επινοούνται μέσα από την ιστορική ή οικονομική αναγκαιότητα.
Λ.Τ.: Το επόμενο βήμα για εμάς θα είναι να επεκτείνουμε το ταμπλό αλλά και το gameplay του παιχνιδιού σε παγκόσμιο επίπεδο, με τα δεδομένα άλλων πολιτισμών, σε Ασία και Αφρική. Θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αντιληφθούμε ως παίκτες τις ιδιαιτερότητες μα και τις ετερότητες που χαρακτηρίζουν την ανθρωπότητα ολάκερη. Αργότερα φυσικά, οραματιζόμαστε να είναι εφικτή, «εν μέσω» αλλά και «μέσω» του παιχνιδιού μας, η ίδια η επανάσταση.
Monkie: Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Τελικά, η επίτευξη του οράματός αυτού, βελτίωσε καθόλου τη σεξουαλική σας ζωή;
Μαζί: Ουδέν σχόλιο.
(απ' το monkie #01)
Εικόνες: Γιώργος Τσιούκης
Στον κόσμο των εξομοιωτών, των εξελιγμένων αυτών παιχνιδιών όπου κάποιος αναλαμβάνει ρόλους πολύπλοκους, αντίστοιχους με την πραγματική ζωή, ένας άριστος gamer δεν απέχει από έναν περιζήτητο ειδικό, χειριστή, μηχανικό, επιχειρηματία, μάνατζερ ή ακόμα και πολιτικό. Και όπως εκείνοι, μιλάει με τους όμοιούς του σε μια δική τους γλώσσα:
- Πήρα τον Τσιτουρίδη. Εσένα σου βγήκε στο προηγούμενο;
- Μπα! Παλτό περιωπής. Τρεις φορές μ’ έβγαλε κάρτα στα κανάλια. Καλά που είχα τσιμπήσει τον Κάμπελ για «Τύπου» και μου τα μπάλωνε.
Καμένοι; Ναι, με το παιχνίδι που κερδίζει αργά αργά έδαφος στην ευρωπαϊκή αγορά, που δεν είναι άλλο από το Politics Manager. Μια ελληνικής κατασκευής πλατφόρμα εξομοίωσης της πολιτικής ζωής και των διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα για να φτάσει κάποιος να κυβερνήσει τον τόπο του. Το Monkie πρώτο απ’ όλους, τεστάρει και σας παρουσιάζει τη νέα έκδοση του παιχνιδιού μαζί με την πρώτη συνέντευξη που δίνουν ποτέ οι εμπνευστές και δημιουργοί του.
Το παιχνίδι
Τόπο στα νιάταΌντας νέος και φιλόδοξος πολιτικός, με όραμα και προτάσεις για την καλυτέρευση της ζωής των συμπολιτών σου, το Politics Manager σου προσφέρει τρεις αρχικές επιλογές. Μπορείς να συνταχθείς με ένα ήδη υπάρχον κόμμα και να χαράξεις την πορεία σου σε πιο σίγουρους δρόμους, να ιδρύσεις δικό σου και να μπεις σφήνα στους δεινόσαυρους ή να κατέβεις ανεξάρτητος και μάθεις τι εστί βερίκοκο με το δύσκολο τρόπο. Η επιλογή της χώρας στης οποίας τις εκλογές θα συμμετέχεις, γίνεται από εκείνες της Ευρώπης συν το Ισραήλ και την γείτονα Τουρκία. Η δυσκολία φυσικά έγκειται στο κατά τόπους εκλογικό σύστημα ή τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας. Το καλύτερο είναι να ξεκινήσεις με τη δικιά σου που γνωρίζεις και τι παίζεται. Ή έτσι νομίζεις.
Αμέσως μετά πρέπει να επιλέξεις το είδος της εκλογικής αναμέτρησης στην οποία θα κατέβεις. Αν θες, μπορείς να ανέλθεις σιγά σιγά στην πολιτική ζωή του τόπου και να δοκιμαστείς στην τοπική αυτοδιοίκηση πριν διεκδικήσεις ανώτερα αξιώματα. Οι εθνικές εκλογές είναι για όσους πιστεύουν ότι έχουν το βουλευτιλίκι στο αίμα τους, ενώ οι ευρωπαϊστές θα μπορέσουν να συμμετέχουν στις εκλογές του ευρωκοινοβουλίου —μέσω των αντίστοιχων χωρών φυσικά— και να ακολουθήσουν το ευρωπαϊκό τους όνειρο.
Ξεκινώντας ως ανεξάρτητος ή ιδρυτής νέου κόμματος μπορείς επίσης να επιλέξεις και την πολιτική κατεύθυνση της οποίας θα είσαι εκφραστής ή να το αφήσεις φλου και να τη διαμορφώσεις στην πορεία. Όπου φυσήξει ο άνεμος δηλαδή.
Πάλης ξεκίνημα
Με το που πας να μπεις στο κυρίως παιχνίδι, σε περιμένει ένας κατάλογος με τα υπάρχοντά σου ως ψάρακας πολιτευτής: Ένα πρώτο μπάτζετ ανάλογα με το αν είσαι μόνος ή μέλος κόμματος. Ένα βιβλίο με στομφώδη τίτλο, ως εγχειρίδιο ανάλογα με την πολιτική κατεύθυνση (Ηγεμόνας, Λεβιάθαν, Πολιτεία, Κεφάλαιο, Politics for Dummies κλπ). Τα κλειδιά του γραφείου σου. Μια αποδελτίωση τίτλων και άρθρων ως ενημέρωση για την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση. Ένας κατάλογος με πιθανούς πολιτικούς, διανοούμενους, επιστήμονες, καλλιτέχνες κι επιχειρηματίες που μπορείς αρχικά να στρατολογήσεις στην περίπτωση που έχεις να στελεχώσεις κόμμα.
Η δεξαμενή είναι αρκετά μεγάλη αφού το παιχνίδι πρωτοτυπεί και επιτρέπει τη συμμετοχή πολιτικών απ’ όλες τις χώρες σε ένα σύστημα τύπου Bossman. Μπορείς λοιπόν να φτιάξεις κόμμα με πολιτικούς διαφόρων εθνικοτήτων, κάτι που είναι πιο δύσκολο απ’ ότι ακούγεται αφού η πολιτική ταυτότητα ενός κόμματος δεν μπορεί να είναι άλλ’ αντ’ άλλων. Πρέπει λοιπόν να ξέρεις πολύ καλά ονόματα και πράγματα και να μελετήσεις τα προφίλ και τα χαρακτηριστικά των υποψήφιων πολιτευτών σου.
Πριν πιάσουμε στα χέρια μας την έκδοση του 2008, φήμες έφτασαν στ’ αυτιά μας ότι στη λίστα περιλαμβάνεται πλέον και χυμώδης γραμματέας με γνώσεις στενογραφίας κλπ. Τζίφος! Ήταν μια φήμη που εθεάθη σ’ ένα φόρουμ εξαρτημένων και γιγαντώθηκε. Καλή ιδέα για το μέλλον.
Νέοι αγώνες
Τα ζοριλίκια ξεκινούν με τη μία καθώς μπαίνεις φουριόζος στον αγώνα της προεκλογικής περιόδου. Η παρουσία σου ανακοινώνεται άμεσα κι αρχίζει η πιο δύσκολη αγγαρεία για έναν πολιτικό. Υπάρχουν τρέχοντα θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη κι εσύ ως νέο πολιτικό πρόσωπο καλείσαι να πάρεις θέση. Να εκτεθείς δηλαδή και να ρισκάρεις να μάθει ο κόσμος πόσο άσχετος είσαι. Μη μασάς όμως. Το «Politics Manager» έχει φροντίσει να μη σε αποθαρρύνει από τα πρώτα σου λεπτά στο κουρμπέτι και μια σειρά απαντήσεων σε ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών (εικόνα) θ’ αποτελέσουν τις παρθενικές σου προγραμματικές δηλώσεις. Αν και οι απαντήσεις φαίνονται εύκολες θέλει προσοχή, αφού θα πρέπει να είσαι συνεπής αργότερα αν δε θες να σε πάρουν χαμπάρι. Για να διασκεδάσεις υπάρχουν κι επιλογές που θα σε κάνουν να φαίνεσαι σαν τον Λεβέντη. Αλλά μετά θα παίζεις μόνο για το θέαμα.
Ανάλογα με το μπάτζετ που διαθέτεις, οργανώνεις την προεκλογική σου εκστρατεία μέσα από μια σειρά επιλογών για ομιλίες, συγκεντρώσεις, επισκέψεις σε κοινωφελή ιδρύματα, λαϊκές αγορές, νεανικά καφενεία κλπ. Παράλληλα προσπαθείς να μεγαλώσεις το κομπόδεμά σου είτε με θεμιτά είτε με αθέμιτα μέσα, με το ανάλογο πάντα ρίσκο ότι η επιλογή σου μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ αργότερα, ακόμα κι αν κάνεις κυβέρνηση ή είσαι μέλος αυτής.
Η ενημέρωσή σου γίνεται από τακτικά αλλά κι έκτακτα δελτία ειδήσεων, που μιλούν για την κατάσταση στη χώρα και τονίζουν τις πιο σημαντικές εξελίξεις. Μη σνομπάρεις ούτε στιγμή γιατί δήθεν οι ειδήσεις λένε ψέματα. Αυτά τα ψέματα θα είναι πλέον η πραγματικότητά σου κι εκεί πάνω θα χτίσεις άποψη και όνομα.
Ο πραγματικά δύσκολος στόχος είναι ν’ ανεβάσεις το κύρος και τη δημοτικότητά σου και να κληθείς σε κάποιο ντιμπέιτ ή τηλεοπτικό τραπέζι με τους πιο μεγάλους παίκτες. Τότε θα μπορείς να πεις ότι παίζεις παιχνίδι κι ότι αξίζει να πατήσεις «save game» όταν η μαμά σε φωνάξει για το μπιφτέκι με τις τηγανητές πατάτες.
Οδηγοί της ελπίδας
Παίρνοντας ως παράδειγμα τις εθνικές εκλογές η εξέλιξη του παιχνιδιού μπορεί να σε φέρει αντιμέτωπο με τις εξής καταστάσεις. Αν χάσεις τις εκλογές με ένα κόμμα που είναι ήδη στη βουλή, μπορείς είτε να τα παρατήσεις είτε να συνεχίσεις στις επόμενες,
με ίδια σύνθεση αλλά νέα δεδομένα για την κατάσταση της χώρας και να αξιοποιήσεις έτσι την εμπειρία σου. Αν έχεις νεοσύστατο κόμμα ή κατεβαίνεις σόλο πρέπει να μπεις στη βουλή για να συνεχίσεις στις επόμενες εκλογές με νέο μπάτζετ και διάθεση αλλιώς είσαι πάλι εκεί απ’ όπου ξεκίνησες.Σε περίπτωση που σχηματίσεις κυβέρνηση ή συμμετέχεις ως βουλευτής σε κάποια κυβέρνηση συνεργασίας ξεκινάει το μεγάλο μανίκι που λέγεται διαχείριση του κράτους. Σε μηνιαία διάταξη θα καλείσαι να πάρεις αποφάσεις και να κριθείς για τη δουλειά σου είτε στον τομέα σου είτε σε όλους μαζί αν είσαι ο πρωθυπουργός. Οι έκτακτες εξελίξεις εκτός διατάξεως, θα σου κάνουν τη ζωή πολύπλοκη και θα δοκιμάσουν τις αντοχές σου στο τιμόνι.
Υπάρχει μια περίπτωση που χάνεις τελείως μπαίνοντας στο παλμαρέ των αποτυχημένων και είναι όταν τα κάνεις τόσο μούσκεμα που να προκαλέσεις πραξικόπημα. Τότε, ανάλογα με τον πρότερο πολιτικό βίο σου, είτε εκτελείσαι είτε αυτοεξορίζεσαι σε κάποιο νησί της Καραϊβικής, αφού το Παρίσι είναι πια πολύ θορυβώδες και κομφορμιστικό.
Η Συνέντευξη
Με όραμα και δημιουργία
Τα μυαλά πίσω από αυτό το εικονικό πολιτικό όργιο είναι δυο σαρανταπεντάρηδες. Δυο πολύπειροι άνδρες που πέρασαν από τις τεχνοκρατικές σπουδές σε Ελλάδα και εξωτερικό κι απ’ τους προοδευτικούς πολιτικούς χώρους και τα κινήματα, στον κόσμο των επιχειρήσεων και τη μαγεία της πληροφορικής.
Ο Λουκάς Τσουκνίδας συνάντησε τον Κωστή Αλεξανδρόπουλο στο πολυτεχνείο σε ημέρες γενικότερων αναταραχών και αμέσως έδεσαν σε ιδέες και νοοτροπία. Έγιναν φίλοι και συνοδοιπόροι. Ήταν μια εποχή που δεν υπήρχε περίπτωση να μαλώσεις για γκόμενες αφού το σεξ θεωρούνταν προϋπόθεση για την επανάσταση και λάβαινε χώρα με ικανή συχνότητα. Η φιλία τους δυνάμωσε μέσα από τις πολιτικές ζυμώσεις των ρομαντικών κι ανέμελων, κατά κάποιον τρόπο, εκείνων καιρών.
Οι δυο τους έμπλεξαν με όλο το φάσμα του αριστερού πολιτικού χώρου πριν βγουν στο εξωτερικό για περαιτέρω σπουδές κι εμπειρίες. Ο ένας στη βασανισμένη από τον πόλεμο αρχών και τρομοκρατίας Ιταλία κι ο άλλος σε Γερμανία και Αμερική. Με ανανεωμένη αντίληψη για τον κόσμο και τις δυνάμεις που κινούν την ιστορία, συναντήθηκαν ξανά στην πατρίδα τους, πολιτεύτηκαν, καταπιάστηκαν ως πρωτοπόροι με τις νέες τεχνολογίες, έγιναν επιχειρηματίες αλλά παρέμειναν οραματιστές. Για του λόγου το αληθές, έδωσαν και την πρώτη τους συνέντευξη ως δημιουργοί του «Politics Manager».
Monkie: Πότε και πως ξεκίνησε η περιπέτεια που λέγεται politics manager;
Κωστής Αλεξανδρόπουλος: Η σύλληψη υπήρξε πολύ πριν την υλοποίηση, από τότε που ήμασταν συμφοιτητές στο πολυτεχνείο κι έχει άμεση σχέση με τις πολιτικές μας ανησυχίες. Για τη γενιά μας άλλωστε, η πολιτική αποτελούσε μέρος της καθημερινότητας. Υπήρχε το πάθος για συμμετοχή στα κοινά, η ανάγκη για πάλη στη δημόσια σφαίρα και η άσβεστη ελπίδα για την αλλαγή.
Λουκάς Τσουκνίδας: Όταν αργότερα συναντηθήκαμε, στην Ελλάδα του Αντρέα Παπανδρέου ως θαυμαστές και οι δυο του σπουδαίου αυτού πολιτικού, το παλιό μας πάθος για λαϊκούς αγώνες άναψε ξανά. Ενώσαμε λοιπόν τις δυνάμεις μας με τον προοδευτικό χώρο και ριχτήκαμε στο πεδίο της εγχώριας πολιτικής μάχης.
Κ.Α.: Εγώ ερχόμουνα από σπουδές πάνω στην αρχιτεκτονική και την πολεοδομία στην Ιταλία, σε μια έντονα πολιτικοποιημένη περίοδο για τη γειτονική χώρα. Ο Λουκάς πάλι, είχε τη διορατικότητα ν’ ασχοληθεί με τη νέα κι ανερχόμενη επιστήμη της πληροφορικής σε πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Αμερικής.
Monkie: Και η ιδέα του συγκεκριμένου παιχνιδιού;Λ.Τ.: Χαίρομαι που χρησιμοποιείς τη λέξη ιδέα, γιατί το politics manager είναι για μας κάτι παραπάνω από παιχνίδι. Ήδη απ’ τις αρχές του ’90, είχαμε ιδρύσει από κοινού μια εταιρεία, με σκοπό την ανάπτυξη εφαρμογών πολιτικού γραφείου, ένα είδος project management δηλαδή για προεκλογικές εκστρατείες, δημόσιες σχέσεις και άλλες δραστηριότητες που χρειάζονται ταξινόμηση και ιεράρχηση. Ένας πολιτικός έχει πάρα πολλά να κάνει ακόμα και σε «νεκρές» περιόδους και μια τέτοια εφαρμογή θα του έλυνε τα χέρια και θα του εξοικονομούσε χρόνο, που θα μπορούσε ν’ αφιερωθεί στην οικογένειά ή την χαλάρωσή του.
Κ.Α.: Καθώς ασχολούμασταν όμως με όλα αυτά, βλέπαμε γύρω μας την σταδιακή απαξίωση του πολιτικού κόσμου και την εξέλιξη της πολιτικής σ’ ένα είδος επαγγελματικής εξειδίκευσης. Ήταν προφανές για τον ουδέτερο παρατηρητή —και ως επαγγελματίες έπρεπε να είμαστε τέτοιοι— πως αργά ή γρήγορα ο κόσμος θα διάλεγε ν’ απέχει από αυτή την κατάσταση ως ενεργό μέλος, να πάρει ρόλο παθητικό ή πελατειακό όπως κι έγινε. Ο πολίτης δεν ήταν πια εξοικειωμένος με θεμελιώδεις όρους πολιτικής, οικονομίας, δημόσιας διοίκησης κλπ.
Οι νέες γενιές, από τις τελευταίες μέρες του Atari και της Amiga ακόμα, ήταν πλέον συνειδητοποιημένοι gamers. Όχι θαμώνες των ουφάδικων όπως εμείς, αλλά μύστες παιχνιδιών πολύπλοκων, εξομοίωσης ή διαδικτυακών, με απαιτήσεις σε χρόνο και εξειδίκευση. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν ήταν και δεν είναι πλέον θέμα συγχρονισμού ματιών-χεριών αλλά πολύ περισσότερων παραμέτρων, που κάνουν τον καλό παίκτη κάτι παραπάνω από παθητικό δέκτη μιας μορφής ψυχαγωγίας, τον καθιστούν ικανό γνώστη και κριτή καταστάσεων έστω και σε εικονική μορφή άνευ ουσιαστικού ρίσκου.
Λ.Τ.: Αντιληφθήκαμε ότι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το νέου τύπου εκπαιδευτικό πεδίο, ως όχημα για μια εκ νέου γνωριμία των πολιτών με την πολιτική. Να συμβάλλουμε δηλαδή στη δημιουργία πολιτικών όντων από εκεί ακριβώς όπου φαίνεται ν’ αποσύρονται.
Ο Έλληνας λέει στα καφενεία χαριτολογώντας: «Ρε, κάνε με μια μέρα πρωθυπουργό και θα δεις…» Τώρα πια μπορεί να γίνει, όπως έγινε προπονητής με το football manager, που αποτέλεσε και πρότυπο για εμάς, πριν βάλουμε μπρος το δικό μας εξομοιωτή της πολιτικής ζωής.
Monkie: Πόσο δύσκολο ήταν να στήσετε τη βάση δεδομένων σας και πως έγινε ο σχεδιασμός αυτού του παιχνιδιού;
Κ.Α.: Ήταν σχετικά εύκολο για εμάς. Η δομή του βασίστηκε σ’ εκείνη του footbal manager με όσες αντιστοιχίες ήταν εφικτές. Τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ τ’ αντλήσαμε από τη δεξαμενή της μακροχρόνιας εμπειρίας μας στην ελληνική αλλά και ευρωπαϊκή πολιτική ζωή. Μην ξεχνάς, ότι είχαμε κι εμείς πολιτευτεί κάποτε στο πλευρό των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου.
Λ.Τ.: Η βάση δεδομένων έγινε με την πολύτιμη βοήθεια των ανθρώπων που γνωρίσαμε στην πορεία μας δίπλα στα κινήματα και τις πολιτικές δυνάμεις του ευρωπαϊκού χώρου. Άνθρωποι που είτε παραμένουν ενεργοί στην πολιτική ζωή των χωρών τους είτε είναι πετυχημένοι επιχειρηματίες και μας στήριξαν στη δύσκολη πορεία προς την επίτευξη του οράματός μας.
Monkie: Έχετε κατηγορηθεί ότι μεροληπτείτε υπέρ πολιτικών χώρων αλλά και προσώπων (σε αξιολόγηση και απόδοση) και ότι επηρεάζεστε αντίστοιχα από διάφορες πολιτικές πιέσεις. Σας λένε με λίγα λόγια διαπλεκόμενους. Είστε;
Κ.Α.: Νομίζω είναι προφανές, ότι η επιτυχία του παιχνιδιού και η συμμετοχή του κόσμου στο εικονικό πολιτικό παιχνίδι, η οποία πυροδοτεί και τη συμμετοχή στο πραγματικό με νέους όρους, έχει ενοχλήσει πολλούς που δρούσαν μέχρι σήμερα ανεξέλεγκτα πατώντας στην άγνοια του πολίτη. Είναι κάτι σαν τη δημοσιοποίηση των μυστικών αρχείων ενός ιερατείου που μέχρι τότε ελεγχόταν από μια συγκεκριμένη κάστα ανθρώπων, εν προκειμένω των επαγγελματιών πολιτικών.
Λ.Τ.: Όσα ακούγονται ανήκουν στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας και τ’ αγνοούμε. Ανήκαμε άλλωστε πάντα σε διωκόμενους πολιτικούς χώρους και δε μάθαμε στην επανάπαυση ούτε στιγμή.
Monkie: Συνοψίζοντας, θεωρείτε ότι το όραμά σας (το κοινωνικό κι όχι το οικονομικό) έχει επιτευχθεί και ποια είναι η συνέχεια;
Κ.Α.: Ναι, θεωρούμε ότι μέσα απ’ τον εξομοιωτή μας, οι νέες γενιές αποκτούν τη χαμένη τους πολιτική συνείδηση και το αντίστοιχο αισθητήριο κι αυτό φαίνεται από την εκ νέου άνθηση των κινημάτων και των συλλογικοτήτων. Είναι και πάλι εδώ, κι αντιστέκονται στους καινούργιους εχθρούς, οι οποίοι γεννιούνται ή επινοούνται μέσα από την ιστορική ή οικονομική αναγκαιότητα.
Λ.Τ.: Το επόμενο βήμα για εμάς θα είναι να επεκτείνουμε το ταμπλό αλλά και το gameplay του παιχνιδιού σε παγκόσμιο επίπεδο, με τα δεδομένα άλλων πολιτισμών, σε Ασία και Αφρική. Θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αντιληφθούμε ως παίκτες τις ιδιαιτερότητες μα και τις ετερότητες που χαρακτηρίζουν την ανθρωπότητα ολάκερη. Αργότερα φυσικά, οραματιζόμαστε να είναι εφικτή, «εν μέσω» αλλά και «μέσω» του παιχνιδιού μας, η ίδια η επανάσταση.
Monkie: Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Τελικά, η επίτευξη του οράματός αυτού, βελτίωσε καθόλου τη σεξουαλική σας ζωή;
Μαζί: Ουδέν σχόλιο.
