Ναι, μιλώ για μπάσκετ την ώρα που η αθλιότητα του ελληνικού πρωταθλήματος απλώς γιγαντώνεται και σημειώνω ότι η αφραγκία και η κατάντια δεν είναι πάντα λόγοι για να μιζεριάζει κανείς. Στη χώρα των ευκαιριών υπήρξε κάποτε ένα πρωτάθλημα, άθλιο και άφραγκο, όπου οι ομάδες ήταν μαγαζιά και για να φέρουν κόσμο στο κατώφλι τους έπρεπε να ντύνουν τους παίκτες τους κάπως έτσι...
Την ώρα που το NBA προσπαθούσε να διατηρήσει μια καθαρή εικόνα του αθλήματος περιορίζοντας εξάρσεις και υπερβολές, στον τρελό κόσμο του ABA η υπερβολή ήταν ο μοναδικός στόχος και όποια ιδέα έκανε το πρωτάθλημα πιο θεαματικό ήταν ευπρόσδεκτη, ακόμα και ως πείραμα. Η δικαίωση του τρελού ήρθε κάποτε, όταν, μετά τη διάλυση του πρωταθλήματος, το NBA πήρε κάποιες απ' τις ιδέες, πολλούς απ' τους παίκτες και προπονητές και λίγη απ' την απρόβλεπτη ιδιοσυγκρασία του ABA για να ζήσουν τελικά οι μπασκετόφιλοι εκείνη την υπέροχη δεκαετία του αμερικάνικου μπάσκετ, τα ανεπανάληπτα 80ζ.
Στο υπέροχο βιβλίο του Terry Pluto, Loose Balls, η ιστορία ξεδιπλώνεται απ' τις αφηγήσεις των πρωταγωνιστών και, χωρίς καμία υπερβολή, δε νομίζω ότι υπάρχει μπασκετόφιλος που, διαβάζοντάς την, δε θα νιώσει εκείνη την περίεργη λανθάνουσα νοσταλγία για μια εποχή που δεν έζησε ποτέ του. Θυμάμαι ακόμη ότι όταν το διαβαζα, πριν από αρκετά χρόνια, άφησα small 'fro φαβορίτα, μουστάκι και goatee, ενώ φόρεσα και την πρώτη μου καβαδούρα, μια συνήθεια που με ακολουθεί από τότε...
Δείτε στο καπάκι το Semi-Pro με τον Will Ferrell και να έχετε στο νου ότι η περίφημη αφίσα...
...βασίστηκε σε αληθινά γεγονότα: