Weekly mag crawl: Τα παιδιά της φωτογραφίας

Thursday, April 22, 2010

| |
Τι παίζει στο Frieze, στο Intelligent Life, στο Miller-McCune και στο Guernica και άλλα ενδιαφέροντα από τα περιοδικά του κόσμου, έντυπα και online.


***



Στο τεύχος του Απριλίου ο ακαδημαϊκός Brian Dillon κάνει μια πολύ πυκνογραμμένη ανασκόπηση της απεικόνησης των ερειπίων και των συντριμιών στην τέχνη, γεμάτη αναφορές  όπως εκείνη στον αρχιτέκτονα που οραματίστηκε το Βερολίνο με βάση τη μελλοντική αισθητική αξία και τη γραφικότητα των ερειπίων του, αλλά και υπέροχες συνοδευτικές φωτογραφίες (στην έντυπη έκδοση τουλάχιστον). Πακέτο με τα παραπάνω πάει η συνέντευξη του γάλλου καλλιτέχνη Cyprien Gaillard που συνηθίζει να στήνει το σκηνικό του σε αρχαία ή νεότερα ερείπια.

Πιο βατό και απλογραμμένο είναι το άρθρο του Bert Rebhandl για το σινεμά του Haneke, όπως και η πολύ ενδιαφέρουσα ματιά του Jörg Heiser στα αντανακλαστικά της τέχνης απέναντι στο διαχρονικά βαρυσήμαντο θέμα του Ολοκαυτώματος, που όμως είναι διαθέσιμο μόνο στην έντυπη έκδοση ή για συνδρομητές. Υπάρχουν ακόμη δύο άρθρα (επίσης χωρίς ανοιχτή πρόσβαση) για τη δουλειά της Shannon Ebner και της Giulia Piscitelli και μια αναπάντεχη αναφορά στον Motormouth Jones (κατά κόσμον Michael Winslow), τον τύπο που έκανε τις μιμήσεις στη Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή. Φαίνεται ότι ένας ισπανός καλλιτέχνης, ο Ignacio Uriarte, βρήκε έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο να τον αξιοποιήσει...



Στο ανοιξιάτικο τεύχος του τριμηνιαίου περιοδικού που βγάζει ο Economist βρήκα ένα άρθρο απ' αυτά που με φτιάχνουν πάντα. Είναι η ιστορία των πέντε πρόσώπων που πριν 70 χρόνια περίπου πρωταγωνίστησαν σε μια ιστορική φωτογραφία που ακόμη και σήμερα συμβολίζει το βρετανικό ταξικό χάσμα. Φυσικά, αν δεχτούμε ότι μια φωτογραφία αξίζει όσο 1000 λέξεις, το επόμενο ερώτημα είναι ποιες είναι αυτές οι λέξεις και ποιος τις επιλέγει. Ο Ian Jack ακολούθησε τα ίχνη κι ανακάλυψε κάτι διαφορετικό από αυτό που όλοι ήθελαν να δουν στη συγκεκριμένη φωτογραφία. Το άρθρο (όπως και όλα τα υπόλοιπα του τεύχους) θα είναι διαθέσιμο και online σ' αυτήν εδώ τη σελίδα όταν βγει το επόμενο τεύχος, αυτό του καλοκαιριού. Ένα απόσπασμα μπορεί να βρει κανείς στο site του Guardian..

Ακόμη: ένα εντυπωσιακό φωτογραφικό αφιέρωμα του Ian Winstanley στους ινδουιστές ασκητές του Κατμαντού (εδώ οι φωτογραφίες απ' τη δική του σελίδα), μια μαρτυρία από έναν παλιό νοτιοαφρικανό ποδοσφαιρόφιλο για το παιχνίδι που γέμισε μια μικτή κερκίδα μια εικοσαετία πριν τον τελικό του ράγκμπι που είδαμε στο Invictus κι ένα πολύ γραφικό οδοιπορικό της Laura Barton κατά μήκος του Μισσισσιπή, στα ίχνη του Mark Twain.



Στο νέο τεύχος (Μάιος-Ιούνιος) του διμηνιαίου περιοδικού που ευελπιστεί να συνδυάσει τη δημοσιογραφία με την επιστήμη για την προώθηση εφικτών λύσεων ή προτάσεων αντιμετώπισης καίριων σύγχρονων προβλημάτων της ανθρωπότητας, δεσπόζει το κεντρικό άρθρο με τον πιασάρικο τίτλο Make Birth Control, Not War. Οι ακαδημαϊκοί ερευνητές Thomas Hayden και Malcolm Potts δίνουν μια σύνοψη των επιχειρημάτων που αναλύουν εκτενέστερα στο βιβλίο τους Sex and War: How Biology Explains Warfare and Terrorism and Offers a Path to a Safer World και τα οποία δείχνουν προς μια εξήγηση της βίαιης πολεμικής συμπεριφοράς των ανθρώπων μέσω της εξελικτικής βιολογίας, αλλά και μια λύση που προκύπτει εντός του ίδιου πεδίου, απ' αυτή τη διαπίστωση. Πολύ ενδιαφέρον πραγματικά, αλλά παρ' ότι κι εγώ είμαι επιφυλακτικός με τη σχολή που τα ρίχνει όλα στον πολιτισμό όπως αυτός διαμορφώνεται και διαμορφώνει, οι δυο συγγραφείς πέφτουν σε αντίστοιχα στομφώδη και βιαστικά συμπεράσματα που μετατρέπονται σε αξιώματα όσο προχωρά ο συλλογισμός τους. Η ειρήνη θα επικρατήσει μέσω του οικογενειακού προγραμματισμού; Μιλάμε πια για επιστημονικό ουτοπισμό!

Στο άλλο μεγάλο θέμα, η Bijal Trivedi παρουσιάζει τον περιβαλλοντικό μικροβιολόγο Terry Hazen που έχει αναλάβει να βρει πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει τα μικρόβια που ζουν κι επιβιώνουν πολύ βαθιά μέσα στη γη για να καθαρίσει τα απόβλητα που μένουν απ' τη διύλιση του πετρελαίου. Η μακροχρόνια εργασία του με μικρόβια κάθε είδους αντλεί απ'  τη λογική προσέγγιση που λέει ότι μπορούμε να μάθουμε απ' αυτά και να χρησιμοποιήσουμε τις ιδιότητές τους για διεργασίες με σοβαρά οικολογικά ωφέλη. Αν το άρθρο δεν ήταν τόσο πηγμένο στην ορολογία...



Απ' τον περασμένο μήνα, ένα άρθρο ξεχωρίζει για τις πληροφορίες που συγκεντρώνει, στο εξαιρετικό αυτό online περιοδικό. Είναι η έρευνα του Alex Halperin (καμία σχέση με τον Yotam) γύρω απ' τις δυνατότητες και την τεχνογνωσία που έχει αναπτύξει η εγχώρια βιομηχανία εναλλακτικών μορφών ενέργειας του Ισραήλ, που θα μπορούσε στο άμεσο μέλλον να ηγηθεί του υπόλοιπου κόσμου σ' αυτόν τον τομέα (και να συζητιέται και για έναν θετικό λόγο).

Πολύ ενδιαφέρον έχει και η παρουσίαση ενός νέου τύπου νομικού συμβούλου στις ΗΠΑ, εκείνου που, αφού κριθείς ένοχος, διαπραγματεύεται την ποινή σου, αλλά και θέματα πιο πρακτικά, όπως η φυλακή στην οποία θα κλειστείς, ώστε να την περάσεις όσο το δυνατόν πιο εύκολα. Ο Alan Ellis κάνει αυτήν ακριβώς τη δουλειά και σ' ένα βαθμό την έχει ανακαλύψει αφού βγάζει και το μοναδικό εγχειρίδιο απαραίτητο για την περίσταση...

Ακόμη: Ένα ρατσιστικό έγκλημα που ταράξε τις ΗΠΑ λίγες μέρες μετά την εκλογή Obama, η περιπέτεια μιας μεταφράστριας που ανέλαβε να ξαναμεταφράσει το Δον Κιχώτη, μια ακόμη συνέντευξη του David Byrne και η "πληρωμένη" απάντηση του Jay Baron Nicorvo στο άρθρο του Ted Genoway στο Mother Jones με τον στομφώδη τίτλο The Death of Fiction?


Καλή βόλτα!