Μου αρέσουν πολύ τα πολύ μεγάλα άρθρα. Άρθρα που δίνουν την ευκαιρία στον συντάκτη να αφηγηθεί μια ιστορία, να ξεχαστεί ίσως νομίζοντας ότι κάνει λογοτεχνία, να ξεφύγει εδώ και 'κει απ' το θέμα για να εκφράσει κάτι πιο προσωπικό, να εκτεθεί εν τέλει και ως γραφιάς και ως προσωπικότητα. Έπεσα αυτές τις μέρες πάνω στο αφιέρωμα του site του αμερικανικού Esquire στα 7 καλύτερα άρθρα στην ιστορία του περιοδικού. Πρόλαβα να διαβάσω δύο απ' αυτά, το ιστορικό, απ' ότι φαίνεται, για το κίνημα της Νέας Δημοσιογραφίας Frank Sinatra has a Cold (1966) του Gay Talese καθώς και το, πιο πρόσφατο, κείμενο του Tom Junod (που αναδημοσιεύθηκε φυσικά και στο ελληνικό Esquire) για την περιβόητη φωτογραφία της 11ης Σεπτέμβρη The Falling Man (2003).
Το πρώτο είναι μια απολαυστική αφήγηση όσων ο Talese έμαθε και παρατήρησε περιμένοντας από τον Sinatra να του δώσει μια συνέντευξη που δε δόθηκε ποτέ, γιατί ο μεγάλος είχε κρυολόγημα κι ένα κάρο σοβαρότερες δουλειές να διεκπεραιώσει. Το δεύτερο είναι ένα μικρό θρίλερ, καθώς ο Junod ξεδιπλώνει το ιστορικό της αναζήτησης της ταυτότητας του Ανθρώπου που Πέφτει, μια ταυτότητα που παραμένει επισήμως αμφίβολη. Τα υπόλοιπα είναι εξίσου ενδιαφέροντα, ανάμεσά τους και δυο κείμενα των Tom Wolfe και Norman Mailer. Είναι μεγάλα και θέλουν χρόνο κι αυτό είναι το πιο σοβαρό αντίτιμο νομίζω για ένα καλό, ανταποδοτικό κείμενο.
Και όπως στη φωτογραφία-στιγμιότυπο, έτσι και σ' ένα κείμενο υπάρχει χρόνος "πριν" και "μετά" απ' αυτό, υπάρχει η βουτιά και η σύγκρουση...
