Μετά το δημιουργικό κωλοβάρεμα του Ιουλίου, μέσω του οποίου έχουμε προγραμματίσει την ύλη για τουλάχιστον 2 χρόνια, κλείνουμε οριστικά για διακοπές. Όποιος πιστεύει ότι η Αθήνα είναι όμορφη τον Αύγουστο, είναι, προφανώς, ήδη μαυρισμένος σε μπρούντζινο τόνο ή δεν έχει άδεια και λεφτά. Η Αθήνα είναι μεγαλούπολη και μια πόλη φτιάχτηκε για να έχει κόσμο. Χωρίς κόσμο είναι σαν κάτι ταινίες που δείχνουν το πολύ πολύ μακρινό μέλλον όπου ο κόσμος έχει καταστραφεί και τ' απομεινάρια του πολιτισμού μας... μπλα, μπλα, μπλα... Δεν είναι όμορφη! Είναι χάλια και τον 15αύγουστο κατοικείται κατά το ήμισυ από πρεζάκια και αρχαιολάγνους τουρίστες με σαντάλια απ' του Ψυρρή (απ' τον ποιητή φυσικά).
Επιστρέφουμε κατά το Σεπτέμβρη με νέο τεύχος (pdf κι αυτό εκτός απροόποτου) και διάφορα ενδιαφέροντα κείμενα, φωτό και εικονογραφήσεις γύρω από αμερικάνους δημοσιογράφους στη Ρωσία, συνταξιούχους επαρχιώτες, πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, την κουλτούρα της ψυχανάλυσης, τον τεράστιο Warren Ellis, τους περιηγητές και πιθανόν κάτι από ελληνικά νησιά... έτσι, για να γουστάρουμε.
Συμβουλή & πληροφορία: Το καλύτερο μαύρισμα γίνεται παίζοντας ρακέτες κι ο πρώτος σταρ του σερφ ήταν Ούγγρος...
