Του συνεργάτη μας στη Θεσσαλονίκη Αγαπητού Ηγέτη Κιμ Γιονγκ-ιλ, σινεφίλ και δικτάτορα.Βρίσκομαι επιτέλους Θεσσαλονίκη για μεγάλη γιορτή όπως Φεστιβάλ Σινεμά. Ωραία πόλη. Πολλοί ερωτευμένοι άνθρωποι πίνουν καφέ μπροστά σε θάλασσα. Αυτό είναι καλό. Ξεκαυλώνουν έτσι. Φαίνονται χαλαροί και τσίτα μαζί. Αυτή είναι δική μου κατάσταση ζεν. Δεν είναι εύκολο να το πετύχεις μα αν καταφέρεις τότε δε φοβάσαι τίποτε. Είσαι χαλαρός-και-τσίτα-μαζί! Διάβασα πολλά για Θεσσαλονίκη πριν έρθω αλλά μάλλον ήταν μαλακίες. Ή έκαναν σκατά οι μεταφραστές μου. Θα τους ρίξω στο μπουντρούμι για 100 χρόνια όταν γυρίσω στην πατρίδα. Εδώ μου άρεσαν πολύ τα πάρκα της παραλίας και καινούργιο δημαρχείο. Εγώ έχω μεγαλύτερο μενταγιόν απ' του δημάρχου. Χτες είδα ταινία με ινδιάνους που είχε χαθεί για 47 χρόνια και μου άρεσε. Καλή φωτογραφία και παλιό καλό ροκ ν' ρολ που γουστάρω. Ινδιάνοι με κοκοράκια και ρεβέρ σαν έλβις αστείοι. Όμως ταινία με άραβες τρομοκράτες που θέλουν νταλαβέρια με εβραίους δεν κατάλαβα που το αστείο. Εμείς πληρώσαμε τις μαλακίες τους και τώρα πρέπει να κόψουμε τα πυρηνικά μας όνειρα. Πάντως ήταν καλή ιδέα και μου θύμισε λίγο σπάικ-λι που έχει κορεάτικο όνομα αλλά είναι μαύρος από νέα υόρκη. Περιμένω να δω την πατάτα του νοτιοκορεάτη μειοδότη του τζι-γουν που αντέγραψε λεόνε και νομίζει κάτι έκανε. Εδώ Θεσσαλονίκη ο λαός έχει πολλά λεφτά. Πίνει συνέχεια ποτά και καφέδες και το εισιτήριο στο φεστιβάλ είναι 7 ευρώ. Σήμερα πίνω κι εγώ καφέδες και χαζεύω γκομενάκια. Οι ταινίες μπορεί να περιμένουν. Θα πάω και πάρτι!
